بعد از مدتها سکوت که تصمیم گرفته بودم دیگر با احدی حرفم را شریک نشوم چه در دنیای مجازی و چه حقیقی، امشب آمدم تا تصمیمم را بشکنم و سنگینی غصه حماقت و اشتباه یک آدم دیگر را اینجا به اشتراک بگذارم شاید سبک شوم. اما همه اش پرید! این دومین بار است که در فضای وبلاگ این اتفاق برایم می افتد. مثل دفعه قبل بگذار بماند بین من و خدا! منتظر میمانم تا روزی که خدا صبرش تمام شود...

نوشته شده در چهارشنبه 90/8/25ساعت 12:47 صبح توسط خودش نظرات ( ) |