ديشب داشتم فکر مي‏کردم. من برخوردم با مسئله‏اي به نام عشق همه‏اش مزخرف بوده. حتي يک مورد شيرين که طرف عادي باشه نه هوس باز و غير مزخرف نداشتم. بعد ديدم حق دارم به همه بدبين باشم. حق دارم همه‏اش بترسم از آدماي اطرافم. حق دارم همين طوري مجرد بمونم. حق دارم نذارم مردا نزديکم بشن. حالا شايد ميون اين همه آدمي که از خودم روندمشون يکي هم درست حسابي بوده. ولي چشمم ديگه بد نگاه مي‏کنه. تف غليظ توي روحشون!